بعضی کارها اختیاری نیست چه خوب چه بد

امروز رفتم باشگاه حسابی پاهام درد گرفت و زورم می اومد حتی راه برم .

یک کمی خوابیدم و ساعت 5 از خواب بیدار شدم .هرچی خواستم خودمو بزنم بخواب نشد.

هی گفتم من واجب نیست برم درس دارم باشه روزهای دیگه میرم.نشد که نشد

انگاری که یکی تو سر آدم هی میگفت برو یکی می گفت نرو

خلاصه که یک 10 دقیقه ای جنگ داخلی برگزار بود

آخر گفتم اگه نرم دلم میسوزه ها

پا شدم تندی حاضر شدم و وضو گرفت و بدو بدو رفتم مسجد

بعضی وقتا انقدر تو گناه غرق میشیم که اگه باورمون نمیشه ما باشیم و بعضی وقتا واسه یک کار خوب که دیگه اختیاری نداریم و انگار کس دیگه تو مغزمون فرمون میده

اولاش یک حس خوبی داشتم و خوشحال میشدم ولی جدیدا انگاری واسم شده یک وظیفه و اگه نرم واقعا حالم بد میشه.

تقریبا تا دو هفته پیش اصلا حالم خوب نبود ولی الان دارم احساس آرامش میکنم.

میترسم از خودم میترسم.میترسم یادم بره و این حسهای قشنگ و فراموش کنم و نتونم به این کارم ادامه بدم.

نمی دونم چه جوری ثابت قدم بمونم

من اصلا آدم خشکه مذهبی نیستم ولی خوب من دیگه فهمیدم چی درسته چی غلط.البته امیدوارم اینطور باشه

دلم نمیخواد برگردم و حرفای 4 نفر روم تاثیر بذاره و همه چی و فراموش کنم

دعا کنید من امتحانامو خوب بدم اینجوری بعدش میخوام کلی کتاب بخوانم و آگاه بشم که چرا من این راه و انتخاب کردم و براحتی حرف کسی روم اثر نذاره

از خدام میخوام شیرینی شو نشون همه و من بده که دیگه اشتباه نکنم.

آمین

از انتخابام فعلا که خوشحالم.نمی دونم

خدا رو شکر